Elke verhuurder van een woning mag één keer per jaar zijn huurprijs indexeren. Indexeren is niet hetzelfde als willekeurig verhogen. Een indexering betekent dat de verhuurder de huurprijs aanpast in functie van de kosten van het levensonderhoud.

Bij de huidige huurovereenkomsten mag de huurindexering elk jaar op de verjaardag van de inwerkingtreding van het huurcontract geïndexeerd worden. Dat gebeurt – in tegenstelling tot wat wordt gedacht – dus niet altijd in januari. De verhuurder moet je dit schriftelijk vragen, het gebeurt niet automatisch. De verhuurder kan een indexering vragen, ook al staat er niets over bepaald in de huurovereenkomst. Alleen als de overeenkomst de indexering uitdrukkelijk uitsluit, kan het niet.

Hij mag je tot drie maanden terug in de tijd de indexering vragen.

Stel: je hebt een huurcontract dat gestart is op 1 september 2021.

• De verhuurder mag ten vroegste een indexering toepassen op 1 september 2022;
• Indien hij de indexering vraagt in november 2022, kan hij de indexering toepassen vanaf 1 september 2021 (de verjaardag van de huurovereenkomst)
• Indien hij de indexering vraagt in januari 2023, kan hij de indexering slechts toepassen vanaf 1 oktober 2022 (slechts drie maanden terug in de tijd).

De verhuurder kan niet meer vragen dan wat de indexering toelaat. Hij kan wel kiezen om de indexering (gedeeltelijk) niet in te rekenen in de huurprijs.

Opgelet: de woninghuurwetgeving is met de jaren geëvolueerd. Zit je met een oude huurovereenkomst? Dan zijn er andere regels van toepassing. Informeer je hierover bij een notaris of een vastgoedmakelaar.

Bron: Fednot