De hypothecaire volmacht

Om de schuldenaar in staat te stellen op de kosten van een hypotheekvestiging te besparen, aanvaarden de banken die het volledige vertrouwen hebben in hun cliënt soms om geen hypotheek te nemen, maar genoegen te nemen met een hypothecaire volmacht: de schuldenaar ondertekent dan een volmacht ten gunste van vertegenwoordigers van de financiële instelling die onmiddellijk een hypotheek zullen kunnen nemen, zonder tussenkomst van die schuldenaar, indien die zijn verbintenissen niet nakomt.

 

Wat is een hypothecaire volmacht?

Met een hypothecaire volmacht, geeft de koper (kredietnemer) de bank (kredietverstrekker) de machtiging om een hypothecaire inschrijving te nemen zodra de bank dat nodig acht. Het verschil met de hypotheek is dat de koper toestemming geeft om een hypotheek af te sluiten, maar dat de bank de hypotheek nog niet neemt en wellicht nooit zal nemen. Een hypothecaire volmacht moet verplicht de vorm hebben van een authentieke akte.

Zij heeft als voordeel dat de kosten lager zijn dan bij een kredietakte. Er wordt geen hypotheek gevestigd en er zijn dus ook geen registratie- en hypotheekrechten. Aangezien de volmacht echter betrekking heeft op een onroerend goed, moet zij in de vorm van een notariële akte worden opgemaakt.

Naast de opzoekingskosten, zal de schuldenaar ook een ereloon aan de notaris moeten betalen. Het tarief van de notariële akten, dat identiek en verplicht is voor alle notarissen, voorziet in een ereloon dat een kwart is van het ereloon bij een akte van hypothecaire aanwending.

Als de bank echter gebruik moet maken van de volmacht, zal de schuldenaar meer kosten hebben, aangezien hij zowel de kosten van de volmacht als de kosten voor de akte van hypothecaire aanwending zal moeten dragen. Het nadeel is dat de bank minder zekerheid heeft over de terugbetaling van het bedrag. Vertrouwen tussen de bank en de koper is dus essentieel bij een hypothecaire volmacht.