Hoe gebeurt een schenking van hand tot hand?
Het kenmerk van een schenking bestaat er in dat iemand zich principieel onherroepelijk "om niet" van iets ontdoet met het inzicht de begunstigde een voordeel te verlenen. Wegens het gevaar voor misbruik (dwang, afpersing, beïnvloeding enz.) was de wetgever tegenover de schenkingen destijds nogal wantrouwig en heeft hij voor de schenkingsakte de notariële vorm vereist. Het is hierbij aan de notaris om zich ervan te vergewissen dat de persoon die voor hem zit wel degelijk wenst te schenken.
Niettegenstaande deze formele vereiste, is het leven vaak sterker dan elke wet en bestaat er een eeuwenoude gewoonte dat :
- roerende voorwerpen (meubelen, juwelen, munten)
- titels aan toonder (bankbriefjes, aandelen, kasbons)
- in blanco geëndosseerde orderbriefjes
(met andere woorden, alles waarbij de eigendom kan overgedragen worden door "overhandiging"), zo maar kunnen geschonken worden, zonder de minste akte.
Hoewel hiervoor dus geen wettekst bestaat, wordt de geldigheid van dergelijke schenkingen door de rechtbanken erkend, en is dat in de praktijk een vaak voorkomende manier van schenken.
Een schriftelijke bevestiging van de gift kan worden opgemaakt en worden aangeboden aan de registratie. Dit kan in Vlaanderen en Brussel aan het vast tarief van 3% of 7% en in Wallonië aan het vast tarief van 3,3%, 5,5% of 7,7%, naargelang de familieband tussen de schenker en de begiftigde. Zo ontsnapt de handgift aan erfbelastingen in het geval de schenker binnen de 3 jaar na de gift zou komen te overlijden. De opmaak van de bevestiging moet met de nodige kennis van zaken gebeuren om de gift niet in gevaar te brengen. U raadpleegt best uw notaris.